کاوش موضوع عادت واره

عادت‌واره (به انگلیسی: habitus)؛ () در جامعه‌شناسی، شامل عادت‌ها، آمادگی‌ها، مهارت‌ها و تمایل‌های اجتماعی است. این روشی است که افراد از جهان اجتماعی اطراف خود درک می‌کنند و به آن واکنش نشان می‌دهند. این تمایل‌ها معمولاً توسط افرادی با پیشینه‌های مشابه (مانند طبقه اجتماعی، مذهب، ملیت، قومیت، تحصیلات و حرفه) و فرصت‌های مشترک است. بنابراین، عادت‌ها نشانگر روشی است که فرهنگ گروهی و تاریخ شخصی بدن و ذهن را شکل می‌دهد. در نتیجه، اعمال اجتماعی فعلی یک فرد را شکل می‌دهد. پی‌یر بوردیو باور داشت که عادت‌واره مشتمل است بر سلوک بدنی (تمایل به استفاده و نگاه داشتن بدن به حالتی خاص، مانند طرز ایستادن و انجام حرکات خاص و حمل بدن) و عادات انتزاعی‌تر ذهنی و الگوهای ادراک و طبقه‌بندی، فهم تام، احساس و کنش. این الگوها تنها عادات محض نیستند: بوردیو اظهار می‌کند که این الگوها به افراد اجازه می‌دهد تا بدون تفکر حسابگرانه و غریزی و به صورت شهودی، راه‌حل‌هایی نو برای موقعیت‌های بدیع بیابند. این رفتارها و اطوار شخصی و ذوق‌ها و شهودهای اخلاقی و عادات، بر فرصت‌های دگرگون کنندهٔ زندگی شخص تأثیر می‌گذارد، در نتیجه عادت‌واره ساختار خود را مرهون جایگاه پیشین شخص در ساختار اجتماعی است و در عین حال مسیر زندگی آیندهٔ شخص متأثر از عادت‌واره است. بوردیو بر این نظر است که بازتولید ساختار اجتماعی از عادت‌واره‌های افراد منتج می‌شود. (بوردیو، ۱۹۸۷) مفوم عادت‌واره به شدت تأثیرگذار است؛ در عین حال این نظریه به دلیل تعین گرایی مورد انتقاد قرار گرفت چراکه بوردیو کنش‌گران اجتماعی را با ماشین مقایسه می‌کند. (با تکیه بر نظریهٔ موناد (واحد) گوتفرید لایبنیتس)... بیشتر در ویکی پدیا